Butterflies/ motyle

All butterflies were born that morning. Wszystkie motyle na zdjęciach wykluły się tamtego ranka

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bali po naszemu ;)

Ponieważ mam zasłużonego lenia na Bali, wrzucam post Oli z moim wolnym tłumaczeniem po naszemu:)

Pierwsza noc na Bali to relax. Piwko przy basenie i rozmowy na głębokie tematy do trzeciej nad ranem. 

Następnego dnia wybraliśmy się na spacer w pobliżu Kuty aby dość szybko zdać sobie sprawę, że najprawdopodobniej jesteśmy jedynymi pieszymi na drodze, cała reszta przemieszcza się na skuterach. Jest to irytujące tym bardziej, że Bali również cierpi  - jak większość Azji - na brak wynalazku pt. chodnik.

Kuta to na pierwszy rzut oka imprezownia wypchana poopalanymi obcokrajowcami. Panowie z brzuszkiem w firmowych koszulkach polo, panowie bez brzuszka - bez koszulek, a panie jak to panie - bikini, zakupy i salony piekności na każdym rogu ;)

Chyba dla zbalansowania tego na dłuższą metę niedozniesienia lansowania, tubylcy bez ceregielki sprzedają w dość częstych odstępach lokalne grzybki psylocypki (sic!)

W kraju, w którym przemyt nawet delikatnych narkotyków jest potencjalnie karalny śmiercią, jest to że tak się wyrażę lekki szoczek, ale co kraj to obyczaj, więc jeśli już któraś z odszpicowanych Pań ma ochotę po liftingu, nowych ciuszkach i masażyku na odrobinę psychodelicznej jazdy bez trzymanki, grzybki są tuż tuż.

Z Kuty udaliśmy się w bardziej zaciszne miejsce na północ od "miasta rozpusty" czyli do Canggu (wymawia się Czangu) i tam zostaliśmy parę dni w resorcie wprost z katalogu poleconym przez psiapsiółkę Olci, vel Karolinę.

Miejsce jest zabójczo piękne, a sceneria bambusowych chatek wokół bajkowego basenu z kamienia jak w raju.

Miejsce, którego naprawdę nie chce się opuszczać (stąd ten leń;), także kokosy, basen i relaks w kalendarzyku napiętym do granic możliwości od nic nie robienia :p

Takie gadzie życie wiodło również dwojga innych reprezentantów gatunku z Kanady: Camille oraz Jay, z którymi podróżujemy wspólnie po Bali od czasu zapoznania.

Znacie ten moment gdy poznajacie ludzi z odległych stron świata w odległych stronach świata, a macie takie wrażenie, jakbyście dorastali razem od małego i chodzili do tej samej szkoły?

Porozumienie ponad podziałami nawiązanie natychmiastowo i duża frajda z wzajemnej inspiracji i towarzystwa.

Camille wprowadziła Olcię w tajniki aplikacji Instagram, którą już znała, ale nie w takim kontekście. Kanadyjka używa Instagram'a do poznawania ciekawych ludzi, i tak właśnie wylądowała na Bali poprzez zprzyjaźnienie się z lokalną utelentowaną fotografką Lilu.

My także poznaliśmy już Lilu i naprawdę polecamy jej profil Instagram zainteresowanym, znajdziecie go po imieniem "daschacho".

Dzięki Lilu poznajemy miejsca nieobecne na ubitym szlaku turytycznym, znane wyłącznie tubylcom i to też nie wszytkim!

Pozatym, jesteśmy bardzo podekscytowani podróżą na wyspę żółwi i park motyli. Stefan - przyjaiel Lilu - jest twórcą projektu, który był zlokalizowany przed owym parkiem i demaskował ukryte relacje pomiędzy ludzkim pożywienien i zwierzętami. Możecie poczytać więcej o projekcie tu:

http://www.axeneo7.qc.ca/event.php?lg=en&id=131

Ocean.

Większość czasu na Bali zamieżaliśmy spędzić na plaży oraz w wodzie. Niestety jak na razie warunki nie sprzyjają nurkowaniu bez sprzętu.

Większość balijskich plaż ma powulkaniczny piasek, który jest czarny. To wraz z bardzo niespokojną wodą przy brzegu daje bardzo złą widoczność pod wodą.

Plaże są śliczne, a wulkaniczny piasek mieni się w słońcu jak diamenty, ale woda jest naprawdę szalona.

Olcia nie zanurzyła się w ocenie do porządku jeszcze ani razu, a moje próby skończyły się obtłuczeniami kończyn, wypiciem z pół litra boleśnie słonej wody oraz zrozumieniem czym się różnią fale morskie od oceanicznych.

Potęga wody budzi respekt. Fale są przeogromne, większe od najwyższych z ludzi, a siła z którą czasem uderzają powali każdego, kto spróbuje im stawić czoła. Ale, dla chcącego nic trudnego. Chociaż prąd nawet na płytkiej do kolan wodzie odbiera poczucie równowagi ja i Jay byliśmy już po drugiej stronie najwyższych z fal. Najprościej jest znaleźć się w miejscu gdzie nie ma załamań, ale gdy już dzika natura oceanu stawi nas czoło w czoło z nadchodzącym 5 metrowym monstrum, wtedy nabieramy powietrza i nurkujemy podspodem jak surferzy. Pomimo tego respekt i uważność pozostaje, gdyż o niebezpieczneństwie cały czas przypomina prąd od brzegu, który dookoła Bali potrafi porwać na naprawdę głębokie wody.

Jak reportuje Olcia, w Indonezji jest 17560 wysp z czego około 11000 niezamieszkamych. Jeśli ktoś chciałby odwiedzić jedną z nich dziennie to do domu powróciłby po 30 latach, 1 miesiącu i 17 dniach!!!

Wiele z nich pozostaje całkowicie nieodkrytych, co daje inspirację do powrotu w przyszłości celem odkrycia tych skarbów i podróży w dziewiczą przeszłość.

Tłumaczenie na leniuchu, swobodne, także proszę się nie czepiać i obejrzeć sobie focie na poście Oli pt. Bali (in English).

Do następnego kochane pszczółki :D

Bali (in English)

First night in Bali was just about relaxing. Beer by the pool and deep conversations until three in the morning.
Next day we went for a walk around Kuta and soon we realised that probable we are the only people walking there, everyone else was on the scooters. So annoying as there is no pavements and the drivers don't really look out. Kuta is a party place, good for singles, shopping and beauty treatments. Also there are magic mushrooms to buy on every corner.
From Kuta we went to Canggu and stayed few nights in the resort which my friend Karolina recommended to me. Beautiful place with bamboo bungalows and the pool. Sort of paradise, I could stay there forever. We decided not to do much for next couple of days just drink coconuts and relax.

Sipping coconuts in the pool we met Canadian couple, Camille and Jay and since then we are travelling together. Do you know that moment when you meet people and they are your kind of people and you connect straight away with them, learn from each other and inspire each other. Yep, that's how it was.

Camille introduced me to instagram. I knew the app, but she showed me how to use it in different context. Basically her instagram friend is a reason behind her trip to Bali. I met Lilu as well. Very inspiring girl and very talented photographer. You can see her work on instagram under the name daschacho. Lilu is showing us places which are not necessary on the tourist truck, places only locals know about. I am well excited about our trip to turtle island and butterfly park. Lilu's friend Stefan did a project and one of it's locations was mentioned before butterfly park. The project exposed relationship between human food and animals. You can read more and see his work there:
http://www.axeneo7.qc.ca/event.php?lg=en&id=131

Ocean.
Me and Pawel thought we are going to spend most of out time in Bali on he beach and snorkeling. Most beaches in Bali are post volcanic beaches with black sand. Sometimes it looks more like the coil than sand and it sparkles in the sun like diamonds.
Water is insane!
From my first visit to the beach I gained respect for the water. Waves are sooo big! Bigger than me and they've got enormous power! Sometimes I struggle to keep the balance even if he water only touches my knees. It feels like the ocean wants to drag me in.

Yesterday I read that there is 17 560 islands in Indonesia and 11 000 are inhabited. If someone wanted to visit one island per day, he would go back home in 30 days, one month and seventeen days. There is some really remote places which are completely undiscovered. I am not going to make it during this trip but in the future I would love to travel there. I guess it would be travel not only in terms of distance but also travel in time.

Back in KL (in English)

That's my third time in KL and I seem to like it more and more. I could easily imagine myself living there. City is buzzing with energy, things to do and good variety of stuff. However it's size scares me. We went to the post office and spend good three hours in the shopping centre looking first for the post office then envelope and at the end just the exit...

Few lines about architecture in Burma

Most houses in Burma are built using bamboo. Walking down the streets we could see how people are braiding the walls and preparing bamboo slices. Really amazing yet so simple. No manufacturing just hammer and the saw.

New buildings in the capital are inspired by Japanese architecture. Minimalistic and beautiful.

In Yangoon there is a lot of colonial villas. Looking at them made us feel as if people walked out, closed the door and nobody entered the space ever since.

Mustache Brothers (in English)

One evening we went to see Moustache Brothers- three comedians whose performance is aimed against corruption and totalitarian Burmese military regime.. For criticizing the government two brothers spend seven years in labour camp. In August last year one of the brothers died. Their performance and videos from 2007 demonstrations really opened our eyes and made us realize how difficult and unfair life in Burma was. It made us angry with the fact how powerless we are as human individuals. So many innocent people are killed everyday in the world, we know about those crimes against humanity but can do nothing about it. We can protest and help through the charities but there is still so much more needed to be done to stop it and no solution how to do it...

Mandalay (in English)

After few days of exploring Bagan temples we decided that we've seen enough and that we are going ahead to Mandalay. Pawel chosen a hotel by it's name 'Nylon' - he thought it must be a funky place. It wasn't but at least staff spoke good English (what is a rarity in Burma). We stayed there for one night and then moved around the corner to the place with better standards and omlets for breakfast in a very similar price range.
Mandalay is a busy, crowded and dirty city with no pavements. At night there is no lamp posts so only motorbike light's light up the street.

Despite that we found it friendly and liked it. Pawel decided to shave in a barber shop and as we went there I started chatting with female customers.

They didn't speak any English but handed me a magazine and pointing at the images we had simple conversation. Flicking through the magazine I couldn't believe my eyes! There is so much propaganda to look like western people. I saw that propaganda before in Thailand, Hong Kong and Malaysia but thought Burma still remained untouched. How wrong I was! Skin whitening products and eye operations (to lift the upper lid) took most of the space in the paper.
From Mandalay we went to see U-Bein bridge in Amarapura, ancient village. It left me speechless. Photos speak for themselves. On Pawel's post titled Mandalay you can see images straight from the camera, without postproduction.

U bain bridge is located by the university and straight away we realised differences in how people look and behave. Women wear western clothes instead of long hand painted skirts.

They dye their hair and keep it short. In other cities Burmese women often have knee long dark brown, natural hair.

Also everywhere in Myanmar people apply tanaka paste to their faces- it's a plant based sun protection. By the university we didn't see that many faces painted with tanaka.